عکس عاشقانه

بار دیگر در بسوی بندگان
می گشاید او به ما بس مهربان

گرچه هرشب ، هر سحر در باز شد
خواب و خور بر دیدگان انباز شد

شب نشینی پیشه کن در خانه اش
چون شدی مهمان ، شدی دردانه اش

هرچه شب دیدی از آن غافل مشو
از چنین دیوانگی عاقل مشو

شام فردا را صبوری پیشه کن
بهره ی وافر بر آن اندیشه کن

از دعا غافل مشو ، چشمش تو را
بر زیانی ، از بزرگش کم چرا؟

یا رب این فرصت به امیدم نشان
تا بگرید نیمه شب ها همچنان